قوز قرنیه

قوز قرنیه یا کراتوکونوس (به انگلیسی: Keratoconus) یک بیماری غیر التهابی قرنیه چشم است. قرنیه ی چشم به‌ شکل طبیعی فرمی گرد یا کروی دارد؛ ولی در بیماری قوز قرنیه، قرنیه نازک شده و تغییر شکل می دهد و برآمده و مخروطی شکل می‌شود. این تغییرات موجب بروز آستیگماتیسم نا منظم در قرینه شده و دید بیمار را کاهش می دهد.

بیماری قوز قرنیه معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل دهه سوم زندگی بروز می‌کند.اگر چه علت اصلی پدیدار شدن این بیماری عوامل ژنتیکی است ولی بیماری های التهابی مانند ورم ملتحمه بهاره و استفاده طولانی مدت از لنزهای تماسی و هر عاملی که موجب افزایش ترشح کمومدیاتورهای شیمایی مانند هیستامین در چشم شود می تواند عامل بروز و تشدید این بیماری باشد.

عمل قوز قرنیه

افرادی که به بیماری پیشرفته قوز قرنیه دچار می شوند، می توانند با انجام عمل جراحی قرنیه چشم، این مشکل را حل کنند. در مراحل اولیه بیماری که شدت قوز قرینه کم است با استفاده از عینک یا لنزهای GPR مخصوص قابل مداوا است. اما در شرایط پیشرفته تر چاره ای جز جراحی قرنیه چشم برای پزشک باقی نمی ماند.

هدف از درمان در بیماری قوز فرینه ممانعت از پیشرفت آن و افزایش دید بیمار تا حد ممکن است.

روش های مختلفی برای مداوای قوز قرینه وجود دارد:

اگر فردی مبتلا به قوز قرینه دچار التهابات پلک و چشم به ویژه التهابات الرژیک می باشد گام اول در درمان مداوای التهابات چشم است.

در صورتی که قوز قرینه فرد در حال پیشرفت باشد و دید او به تدریج کمتر و کمتر شود انجام عمل CXL که با استفاده از اشعه  UVA و محلول ریبوفلاوین انجام و مانع پیشرفت قوز فرینه می شود ضروری است.

معمولاً درصد پایینی از بیماران مجبور به انجام اعمال جراحی دیگری می شوند. سایر اعمال جراحی در قوز قرینه عبارتند از :

کارگذاری رینگ های حلقوی INTACS , پیوند لایه های قدامی قرینه، پیوند تمام لایه های قرینه PK .

Intacs

در این تکنیک دو رینگ از جنس (PMMA) در دو طرف قرنیه کاشته می شود . معمولاً این عمل جراحی زمان کمی به طول می انجامد.